Wortels

Het is zondagmiddag. Ik zit op de bank achter mijn trouwe laptop, een kop thee bij de hand. Ik zit te wachten tot de beloofde sneeuw eindelijk ook in Groningen gaat vallen…Ik hou van sneeuw. Het liefste zit ik dan met mijn gezicht naar het raam, zodat ik op elk gewenst moment naar de vallende vlokken kan kijken, terwijl het manuscript van Het Eiland in de Mist geopend in word wacht om verder geschreven te worden.

Maanuil

(Opmerking: dit verhaal is onlangs verschenen in Pure Fantasy 28. )

And when I heard the owl’s cry
into the forest I would fly
and in its darkness
find you by…

- Samhain Night, Loreena McKennitt

Toen de vogel voor het eerst naar me toe kwam, hoorde ik alleen het geruis van zijn vleugels. Ik wist niet of zijn veren donker of licht waren; ik kende het verschil niet. Drie nachten na mijn geboorte was ik blind geworden. 

Sanctuarium

Ierland, 470 na Chr.

1^ste adventsnacht

Hier in de vallei kroop de duisternis zelfs onder mijn huid; alleen verderop gloeide de kerk als een verloren kaars.

Behalve dat eenzame bouwwerk op de heuvel, was er geen enkele nederzetting in de buurt. De omgeving spreidde zich vijandig voor me uit; ik voelde me er langzaam in verdrinken.

Liefde, moed en toewijding

Ons resten geloof, hoop en liefde, deze drie, maar de grootste daarvan is de liefde.- 1 Korintiërs  13

Onlangs vertelde mijn supervisor dat hij ook altijd al had willen schrijven. Maar als hij begon, dan maakte hij het nooit af. Hij was er volgens zichzelf te ongeduldig voor.

Een heleboel mensen in Nederland houden van schrijven, en een groot aantal van hen droomt, misschien al jaren, van het schrijven van een roman. (Zelf ben ik natuurlijk ook één der velen – hemel, ik wil niets liever!) Dit blijkt niet alleen uit dubieuze statistiekjes uit de Trouw maar nog veel meer uit gesprekjes die ik de afgelopen jaren zo nu en dan met mensen had. Als ik vertelde dat ik schreef, was het antwoord vaak iets in de trant van: daar droom ik ook al jaren van. Of: ik zou willen dat ik dat kon. Of: Dat heb ik ook wel eens geprobeerd…

Maar.

En de maar die daarop volgde was vrijwel altijd dezelfde: maar ik maak het nooit af.

Dat liet me een paar dagen geleden nadenken over wat nu eigenlijk de prijs is van het schrijven van een boek. Tijd en energie, natuurlijk. Sommige schrijvers hebben de afspraak met zichzelf dat ze elke dag iets schrijven, al is het maar honderd woorden. Want dan heb je wat: honderd is meer dan niks – tien is meer dan niks…Zelfs één woord is meer dan wanneer je niets opschrijft. Voor mij werkt deze benadering niet. Behalve in november houd ik me niet aan een strikt schrijfschema. “Tijd maken” is naar mijn mening ook niet echt de toverspreuk die uiteindelijk dat boek tevoorschijn gaat toveren. Wat dan wel? Talent? Taalgevoeligheid? Inzicht in verhaalstructuren? Ongetwijfeld zijn al die dingen van belang. Maar de echte ingrediënten zijn dit: liefde, moed en toewijding.

Post-Nano-psychologie en een publicatie

Ik heb van die momenten dat ik het schrijven helemaal niet meer zie zitten. Niet dat ik geen boek uit wil geven, maar de weg daar naartoe lijkt soms onmogelijk lang. Is het allemaal wel de moeite waard? Zit ik niet al die jaren met een manuscript te worstelen om er uiteindelijk achter te komen dat het nooit gepubliceerd zal worden? Wie denk ik wel niet dat ik ben, amateurschrijvertje? Op dat soort momenten lijkt mijn boek het meest zinloze, overbodige verhaal dat er ooit op de wereld is verschenen. Wat moet je als schrijver met zulke inzinkingen?

Een paar veranderingen

Ten eerste lijkt het me een goed idee om de stof (opnieuw) uit alle hoeken en gaten te blazen. Deze blog heeft een andere titel en een andere URL gekregen… En gaat vanaf nu ook hoofdzakelijk in het Nederlands geschreven worden. De reden hiervoor is simpel: ik bén Nederlands, ik schrijf mijn boek in het Nederlands en, hoewel ik dolgraag ook op de Engelse markt vertegenwoordigd zou willen worden (wie niet?), is dat op dit moment gewoon een brug te ver. Laten we eerst maar eens proberen om mijn manuscript af te krijgen en dat aan een Nederlandse uitgever te slijten, nietwaar?

Ik ben van plan om binnenkort weer uitgebreid de ontwikkelingen op schrijfgebied te verslaan, om weer eens een auteur onder de loep te nemen – kortom, om te schrijven over schrijven. Vooralsnog laat ik het bij deze korte update. :)